Władysław Hasior – twórca sztuki asamblażu

Władysław HasiorWspółczesna sztuka nie zna żadnych ograniczeń – artyści wykorzystują do tworzenia swoich dzieł najróżniejsze przedmioty, w tym również takie, które przeciętnemu odbiorcy nie wydałyby się wcale interesujące.

Wystarczy tylko spojrzeć na twórczość Władysława Hasiora, by przekonać się, co znaczy zrobić coś z niczego. Wielki indywidualista i niebanalna osobowość, w Polsce uważany za prekursora asamblażu i pop-artu. Urodził się 14 maja 1928 roku w Nowym Sączu, a zmarł 14 lipca 1999 roku w Krakowie.

Artysta w 1947 roku rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem, a po maturze dostał się na Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, wybierając Wydział Rzeźby. W 1959 roku udało mu się otrzymać stypendium francuskiego Ministra Kultury. Brał również udział w wielu zagranicznych wystawach, między innymi w Oslo, Rzymie, Paryżu, Wiedniu czy też Brukseli.

Swą twórczością nawiązywał do surrealizmu, nowego realizmu oraz abstrakcji. Do wykonywania swoich dzieł stosował technikę ready-made, wykorzystując już gotowe przedmioty. Korzystał z różnego rodzaju odpadów, takich jak zardzewiałe rury, druty, potłuczone lustra czy koła od rowerów. Artysta twierdził, że przedmioty posiadają ogromną siłę sugerowania treści, dlatego też używanie ich przy budowaniu swoich prac, stało się dla niego tak ważne.

Władysław Hasior nawiązywał w swej twórczości do panującej w Polsce sytuacji, okrucieństw II wojny światowej, budując niepokojące formy, mające na celu wzbudzać emocje i nakłaniać do refleksji. Czerpał również z mitologii i symboli ponadczasowych, nadając im nowe treści.