Kubizm

Styl powstał we Francji na początku XX wieku. Do prekursorów kubizmu zaliczamy Pabla Picasso i Georgesa Braque’a. Nazwa stylu wywodzi się od łacińskiego słowa cubus, które oznacza kostkę albo sześcian.
Kubizm był zerwaniem z kanonami wcześniejszej sztuki. Przed kubizmem malarstwo próbowało odzwierciedlać otaczającą rzeczywistość. Kubiści postanowili zaś zastąpić rzeczywistość, poprzez wpisanie jej w prostą formę geometryczną jaką jest sześcian. Jednocześnie wykorzystując mniejsze figury geometryczne walce, stożki, kule itp. Figury te mimo, iż malowane z różnych stron, w różnym oświetleniu przedstawiane były obok siebie na płótnie. Tematyką dzieł kubistycznych były najczęściej martwe natury, ale najsłynniejszy obraz kubizmu jak „Panny z Awinionu” przedstawia postacie ludzkie.
Połączenie motywów klasycznych, ludowych z formami kubistycznymi doprowadziło w latach dwudziestych XX wieku do powstania w Europie sztuki dekoracyjnej zwanej art deco.
Główni twórcy kubizmu to: Juan Gris, Fernand Léger, Francis Picabia, Louis Marcoussis, Jean Metzinger, Albert Gleizes, Pablo Picasso, Georges Braque.
Spośród polskich malarzy należy wymienić Tadeusza Makowskiego, Leona Chwistka, Andrzeja Pronaszko, Tytusa Czyżewskiego, Witkacego.